| |
A takie były początki ... |
Listopadowy, wczesny poranek 1999 roku. Zimno, mokro, smutno.
Przyjechaliśmy z Ilonką pociągiem na krakowski Dworzec PKP. Niestety brudny i nieprzytulny, jak chyba wszystkie polskie dworce. No ale co tam. Grunt, że już jesteśmy na miejscu. Teraz tylko szybko do domu. Wykapać się po podróży, odespać zaległości. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej!
Nagle, w brudnym, mrocznym kącie przejścia podziemnego zauważam przytulonego do kaloryfera, drżącego z zimna mężczyznę. Tuli swoją nieogoloną twarz do pomalowanych na brudno-żółty kolor żeberek kaloryfera, cały drży a po policzku spływa mu łza.
Nigdy nie zapomnę tego widoku!
Ani wtedy nie byłem w stanie, ani dziś nie mogę zapomnieć tego widoku.
I tak właśnie zaczęła się nasza praca, a może raczej służba, wśród bezdomnych.
Zachęciliśmy kilka osób z naszego Kościoła by do nas dołączyły i zaczęliśmy regularnie odwiedzać krakowski dworzec z kanapkami, gorącą herbatą, wojskowymi termosami wypełnionymi zupą, bigosem, gęstym krupnikiem.
Rozdawaliśmy też egzemplarze Nowego Testamentu tzw. gedeonitki.
Ilonka zaczęła leczyć chorych, przynosić im lekarstwa, antybiotyki, środki opatrunkowe, Zbieraliśmy dla nich odzież, obuwie, koce.
Rozpoznawali nas z daleka. Gdy szliśmy przez dworzec wołali za nami:
Panie Jurku, pani Ilonko !
Ludzie oglądali się za nami zdumieni skąd mamy "takich" znajomych, a my byliśmy dumni z tych znajomości, z naszych nowych przyjaciół.
Najpierw było zaplecze maleńkiej Księgarni "Hosanna" na ulicy Lubicz w Krakowie, potem poddasze i kolejne wynajęte mieszkania na ul. Zamkowej.
Dzisiaj jest to wynajęty budynek dawnego komisariatu Policji przy ul. Nowogródzkiej, który dumnie i z szacunkiem dla naszych podopiecznych, nazwaliśmy "Dom Łazarza".
Przez Zamkową "przewinęło" się ponad 400 mieszkańców i pamiętamy nie tylko imiona większości z nich, ale i ich tragiczne, pogmatwane losy, przegrane życiowe szanse, nadzieje i marzenia z których z czasem rezygnowali, które bezpowrotnie umierały.
Królewskie Miasto Kraków to ponad dwa tysiące bezdomnych mężczyzn, kobiet, rodzin. Bezdomnych młodzieńców, mężczyzn w sile wieku i staruszków wyrzuconych na śmietniki. Tragedia za tragedią, nieszczęście za nieszczęściem, smutek i beznadzieja, choroby, uzależnienia, przestępstwa i krzywdy.
Łzy, ból, grzech, śmierć.
Czy już nigdy nie będzie lepiej?
Dużo zależy od nich samych, ale też nie mało, a może nawet i więcej, od Ciebie, ode mnie.
Od naszej hojności, od naszej ofiarności, naszego zaangażowania, współczucia ...
Od naszej miłości!
|
| |
|
Stowarzyszenie Dobroczynne "Betlejem"
Dom Łazarza
|
1. Stowarzyszenie realizuje swoje cele przez:
a.) opiekę, doradztwo, pracę wychowawczo-adaptacyjną, pomoc duchową i także materialną osobom, rodzinom, środowiskom dotkniętym patologią, biednym, słabym, zagubionym, bezradnym, uzależnionym i upośledzonym społecznie, materialnie, zdrowotnie i duchowo,
b.) kształtowanie właściwych postaw i relacji obowiązujących w zdrowej społeczności, opartych na zasadach i wartościach chrześcijańskich.
2. Formy i metody realizacji:
a.) poprzez system opieki, poradnictwa i wdrażania:
I.) w dziedzinie materialnej
- żywienie, organizowanie stołówek, jadłodajni itp., rozdawnictwo gotowych artykułów żywnościowych,
- rozdzielnictwo odzieży, przedmiotów codziennego użytku, artykułów sanitarnych i higienicznych,
- organizowanie, finansowanie wypoczynku,
- ustanawianie stypendiów, darowizn dla uczniów, szkół, przedszkoli, domów opieki, rencistów, emerytów, chorych.
II.) w dziedzinie opieki
- odwiedzanie chorych w domach, szpitalach, domach opieki, hospicjach,
- odwiedzanie uzależnionych w zakładach leczniczych,
- odwiedzanie bezdomnych w schroniskach,
- odwiedzanie domów dla samotnych matek,
- odwiedzanie domów wychowawczych dla młodzieży,
- opieka nad ludźmi słabymi i bezradnymi,
- opieka nad rodzinami patologicznymi.
III.) w dziedzinie poradnictwa
- system poradni dla uzależnionych (narkomanów i alkoholików), trudnej młodzieży, rodzin zastępczych itp.
- poradnictwo prawne.
IV.) w dziedzinie wychowawczo-adaptacyjnej
- pomoc w poszukiwaniu i ewentualnej organizacji miejsc pracy dla byłych alkoholików, narkomanów, więźniów oraz wdów, samotnych matek, inwalidów itp.
- organizowanie hosteli - schronisk dla bezdomnych i opuszczających zakłady karne oraz ośrodki lecznictwa odwykowego,
- organizowanie ośrodków terapeutycznych i resocjalizacyjnych dla ofiar patologii społecznej.
( fragment statutu Stowarzyszenia )
|
|
